23. Epilog + Prolog II części

*Dwa lata później*

Minęły dwa długie lata odkąd poznałam Sergio Busquetsa. Odkąd wyjechałam do Londynu, nie odzywał się do mnie ani razu. Nie zadzwonił. Nie napisał głupiego smsa. Nic. Zero. Chciałam mu tak wiele powiedzieć…

Kiedy wróciłam do Anglii, pierwsze co to pojechałam do szpitala. Do ojca, który miał wylew. Po kilku tygodniach zmarł, więc zostałam całkowicie sama. Potem dowiedziałam się, że jestem w ciąży. Martwiłam się jak sobie dam z tym wszystkim radę, lecz mój ojciec w testamencie dostawił mi dobrze prosperującą firmę, więc nie musiałam się martwić o pieniądze. Może między nami nie było idealnie, ale w dokumencie, który został spisany w obecności prawnika, podkreślał wielokrotnie, że mnie przeprasza za wszystko i że kochał mnie zawsze.

Wielokrotnie chciałam zadzwonić do Sergia, ale kiedy zobaczyłam w gazecie jego zdjęcie z naprawdę ładną dziewczyną, wydawał się być szczęśliwy. Odpuściłam już na starcie i stwierdziłam, że wychowam nasze dziecko sama. Cesc i Katherina obiecali, że nigdy nie powiedzą Busquetsowi. Prawdziwi z nich przyjaciele. Po porodzie, przez kilka tygodni mnie wspierali i pomagali jak tylko mogli. Byłam im za to cholernie wdzięczna.  Teraz Dalia Valentina Solis ma skończony rok i obie dostałyśmy zaproszenie na ślub jej chrzestnej – oczywiście Katheriny z Davidem. Bardzo się cieszyłam, że wreszcie się na to zdecydowali. Co do mojego przyjaciela – chrzestnego Dalii… Został tatusiem, miesiąc po tym jak ja urodziłam moje oczko w głowie. Również urodziła mu się córeczka – Lea. Nawet nie wiecie jaki był szczęśliwy!

Teraz czas wrócić do Hiszpanii – do miejsca, gdzie to wszystko się  zaczęło.

 _________

no to mamy epilog części I, który jest zarazem prologiem do II.

Coppernicana pozdrawia Was zza książek, i ja również.

Trzymajcie za mnie i za nią kciuki!

Testy gimnazjalne u Coppernicany, a u mnie mini próbna matura z matematyki....

Jak tam emocje przed meczem? Bo u mnie sięgają już zenitu!

Pozdrawiam Was gorąco :*