14. Time for a new life

Obudziłam się godzinę przed nastawionym budzikiem. Koniec leniuchowania, zaczął się nowy tydzień, ciąg dalszy pracy. Wyszłam zaspana z pokoju, by udać się do łazienki, ale właśnie wtedy, jej drzwi się otworzyły i wyszła z niej Gabriela, na wpół śpiąca.

- Gabi, Gabi, Gabi! Zaraz do ciebie przyjdę. – wyminęłam ją szybko w progu łazienki, załatwiłam to co miałam i już pędziłam do jej sypialni. Zastałam ją, przytuloną do poduszki, otuloną kołdrą i nadal drzemiącą. Wskoczyłam na łóżko i położyłam się obok niej. Zabrałam jej trochę kołdry i spojrzałam na nią. – Ty mi powiedz, gdzie cię wczoraj porwał Sergio?! – wyszczerzyłam się.

- Przedstawił mnie swoim rodzicom. – wybełkotała, z twarzą w poduszce.

- No, ale to chyba dobrze.

- Kathy, nic nie jest dobrze. – zerwała się. – Przedstawił mnie jako swoją dziewczynę, a sęk w tym, że nią nie jestem!

- Zawsze możesz nią być. – wzruszyłam ramionami. – Pasujecie do siebie. – dodałam, za co oberwałam jej poduszką.

- Ale ja nie wiem czy chcę, Kat! Nie wiem! To nie jest takie proste. – znów wbiła twarz w poduszkę.

- Co nie jest proste? Podoba ci się? – pytałam, a ona kiwnęła głową. – Dobrze ci się z nim rozmawia i spędza czas? – znów kiwnęła głową. – Czujesz motyle w brzuchu gdy cię dotyka, choć przelotnie?

- Rój motyli, ale… - podniosła głowę. – Skończmy temat, okey?

- No dobra, ale i tak wiem swoje. Poza tym jeżeli już znasz jego rodziców to w każdej chwili może wyskoczyć ze ślubem. – zaśmiałam się, a ona spojrzała na mnie wzrokiem zabójcy.

- Na najbliższym weselu, na jakim zatańczę będzie twój i Davida albo Pedra i Caroli lub innego piłkarza Barcy. – wymamrotała.

- No właśnie, twój i Busquetsa. – ciągnęłam dalej.

- Ej, zejdź ze mnie, co? – skrzywiła się, a ja podniosłam ręce w geście poddania się.

- Jest jeszcze jedna sprawa. – zaczęłam po chwili, a ta spojrzała na mnie pytająco. – Sprawa mieszkania.

- Znalazłaś coś? – zapytała z nadzieją.

- No właśnie, nie do końca… - powiedziałam z przekąsem.

- Więc?

- David zaproponował mi żebym z nim zamieszkała. – odpowiedziałam szybko.

- Kat, no przecież miałyśmy dalej zamieszkać razem. – spojrzała na mnie. – Co ze mną? – zapytała. Zamyśliłam się.

- No najwyżej mu odmówię i znajdziemy jakieś lokum. – westchnęłam i spojrzałam w sufit.

- Okey, okey. Po związku z tym dupkiem Ramseyem, zasłużyłaś na takiego faceta jak David. – uśmiechnęła się lekko. – Zamieszkaj z nim i bądź szczęśliwa. Ja sobie dam radę. – dodała, a ja szeroko się uśmiechnęłam i ją mocno przytuliłam.

- Dzięki, dzięki, dzięki, kochana! No, ale ty tym bardziej zasługujesz na idealnego faceta. – uśmiechnęłam się. – A ty mi tak właściwie powiedz… Kiedy ostatnio miałaś faceta? - zapytałam rozbawiona.

- Zmykaj pókim dobra! – zawołała. – Mówią, że miłość zmienia ludzi na lepsze, tobie ona rzuca na głowę!

- Ale i tak mnie kochasz. – zaśmiałam się i ruszyłam w stronę wyjścia z jej pokoju.

- Wyjścia nie mam. – rzuciła we mnie poduszką na pożegnanie.

Przeglądałam papiery, gdy usłyszałam ciche pukanie do drzwi mojego gabinetu. Po chwili, w uchylonych drzwiach pojawiła się twarz faceta, którego dotyk przyprawia moje ciało o dreszcze.

- Nie przeszkadzam? – zapytał uśmiechnięty.

- Ty, nigdy. – odwzajemniłam uśmiech i odłożyłam stos papierzysk. Wszedł do środka i usiadł na skraju biurka. Podeszłam do niego i oplotłam jego szyję, składając delikatny pocałunek na jego ustach.

- Hmmm, słodko. Teraz już wszystkie siły mi wróciły po treningu. – zamruczał. – I jak? Zastanowiłaś się już nad moją propozycją?

- No nie wiem, nie wiem. – zaśmiałam się. – Może tak, może nie. – droczyłam się z nim.

- Hmmmm. – zaskamlał jak mały zbity piesek. Wybuchłam śmiechem i nagle usłyszeliśmy odchrząknięcie. Równo spojrzeliśmy na drzwi, a tam, o framugę stał oparty Pedro i przyglądał się nam.

- Już wiem, gdzie cię mogło wywiać tamtej nocy. – zaśmiał się, a ja poczułam, że się czerwienię. Wtuliłam się w ramię Guaje i spojrzałam lekko zawstydzona na brata. Ten się zaśmiał. – Ładnie to się tak chować po kątach? – oparł się o biurko obok Davida. – Przychodzę tu do siostry pod pretekstem prośby o masaż, by wypytać o jej sprawy sercowe, a co zastaję? Całkowitą odpowiedź. – śmiał się.

- Pedro, tylko nie bij. – uśmiechnął się David, przytulając się do mnie.

- Tak! Dusił będę! – zażartował mój brat.

- No dobra, to ja was zostawię. – uśmiechnął się Villa, pocałował mnie w czubek głowy i wyszedł.

- To jak? Mogę liczyć na ten masaż? – uśmiechnął się, a ja się zaśmiałam i wskazałam, żeby wskakiwał na łóżko do masażu.

Przemierzałem podziemny parking, by dojść do swojego samochodu, gdy nagle usłyszałem za sobą wołający mnie głos Rodrigueza.

- David, czekaj. – podbiegł do mnie. – Słuchaj, ja się naprawdę cieszę, że ty i Katherina jesteście razem. Jesteś dobrym przyjacielem, ale jako starszy brat Kat, muszę to powiedzieć. – zrobił poważną miną położył swoją dłoń na moim ramieniu. – Wybacz, ale jeżeli mi ją skrzywdzisz, to ja w zamian skręcę ci kark. – wpatrywał się we mnie, ale po jednak stwierdził, że długo tej powagi nie utrzyma. Wybuchnął śmiechem, a ja zaraz po nim. – Co się śmiejesz? Serio mówiłem.

- A teraz ja mówię serio, że nie mam zamiaru jej krzywdzić. – uśmiechnąłem się. On poklepał mnie po ramieniu i wspólnie ruszyliśmy dalej przed siebie. 

________________________________________

I jest czternastka :) 

Czekamy na meczyki ! Ja dziś oglądam dwa xd Polskę oraz Hiszpanię :P A Wy?