5. Wonderful meeting

Stałam w ogrodzie, gdzie Katherina mnie zostawiła, twierdząc, że sobie poradzę. Dookoła mnie było raptem kilku piłkarzy, a ja wciąż stałam jak tak sierotka, nie wiedząc z kim mogę porozmawiać, by nie odstraszyć.

Po chwili ni stąd ni  zowąd pojawił się obok mnie wysoki  brunet z drinkiem w ręku. Zapomniałam jak ma na imię! Spojrzałam na niego i muszę powiedzieć, że był przystojny.  Ta lekko rozpięta koszula, naprawdę dawała mu uroku.

- Widzę, że nie możesz wdrożyć się w te klimaty – uśmiechnął się do mnie, popijając swojego drinka.

- Aż tak widać? – zaśmiałam się –Trochę się gubię tutaj. Nie znam prawie większości i tak czuję się trochę nieswojo – odpowiedziałam, patrząc na jego twarz, którą oświetlała ogrodowa lampka.

- No to może jeszcze raz. Sergio Busquets jestem – podał mi dłoń i wyszczerzył się.

- Gabriela Solis - uścisnęliśmy sobie dłonie i dalej rozmawialiśmy, kiedy zawołał nas Pique.

- O co chodzi? – spytał się Sergio wchodząc do środka domu.

- Słuchajcie, będę ojcem! – powiedział Pedro, a wszyscy od razu się uśmiechnęli, podchodząc do niego i gratulując mu. Ja również tak zrobiłam, z tym, że ucałowałam policzki przyszłym rodzicom,  życząc im jak najlepiej.

Następnie Sergio wyciągnął mnie z powrotem do ogrodu i usiedliśmy na ławeczce, z dala od domowego hałasu.

Naprawdę mi się  spodobał, choć ciężko to zrozumieć po niecałej godzinie od poznania się.

- A więc zostajesz tutaj na stałe, tak? – zapytał, patrząc na mnie.

- Tak. Katherina postanowiła tutaj zamieszkać, a że ja nigdy nie lubiłam zostawać sama, zabrała mnie ze sobą – zaśmiałam się – Przyjaźnimy się  od kilku lat. Wzięłam ją jako współlokatorkę do mieszkania i tak nam zostało.

- Takie przyjaźnie są najlepsze – odpowiedział, wciąż patrząc mi w oczy. Czyżbym się rozmazała?

- Ale  ze mnie kretyn – zaśmiał się Sergio – Nie zapytałem się, czy nie chcesz czegoś do picia! – wskazał na swojego drinka. – Chcesz coś?

- Chętnie. Ale coś delikatnego. Nie mam głowy do picia alkoholu – uśmiechnęłam się do niego i patrzyłam jak odchodzi.

- Wszędzie cię szukałam! – usłyszałam głos swojej przyjaciółki, która stanęła  z mojej drugiej strony.  Spojrzałam na nią lekko zdezorientowana, wypatrując czy na horyzoncie nie pojawia się przypadkiem Busquets.

- Chciałam sprawdzić czy nic ci nie jest – dodała Kat i usiadła obok mnie.

- Jest w porządku. Nie rozmazałam się gdzieś? – spytałam, pokazując jej swoją twarz w jak najlepszym oświetleniu.

Pokręciła przecząco głową, patrząc na mnie zdzwiona. Machnęłam ręką, kiedy pojawił się Sergio.

Wręczył mi drinka i przystanął obok mnie.

- To ja wam nie przeszkadzam – powiedziała brunetka, patrząc na mnie wzrokiem który mówił ‘świetny wybór!’ i zniknęła z naszego pola widzenia.  Już  wyczuwam naszą rozmowę  jutro.

Po jakieś godzinie poszliśmy do domu, gdyż robiło się coraz chłodniej. Tańczyliśmy razem kilka utworów, kiedy raz odbijał mnie Cesc, a raz Gerard.  Uśmiechali się do mnie cały czas, a ja nie wiedziałam o co im chodzi!

Rano wstałam z lekkim szumem w głowie.  Rozejrzałam się po pomieszczeniu w którym się obudziłam i stwierdziłam że jest ono  to samo, w którym spałam poprzedniego dnia. A więc nic głupiego nie zrobiłam! Nagle usłyszałam chrapanie w swoim pokoju. Rozejrzałam się po łóżku i stwierdziłam, że nikogo na nim nie ma oprócz mnie. Spojrzałam na podłogę, na którym spali Sergio i Gerard, słodko przytuleni do poduszki i przykryci do połowy kołdrą. Wstałam z łóżka cicho, by nie zbudzić kolegów, po czym wyszłam z pokoju. Skierowałam się do kuchni, w której zastałam Katherinę. Odwróciłam się, by ustrzec się rozmowy na temat Sergio, lecz ona mnie zauważyła i powiedziała głośnym szeptem.

- Chodź tutaj!

Przymrużyłam oczy i w dziwny sposób wykrzywiłam usta.

- A teraz mi tu opowiadaj, co się wczoraj z tobą działo – usiadłam na taborecie, po drugiej stronie stołu i wpatrywałam się  w przyjaciółkę.

- Nic się nie działo. Rozmawiałam tylko z Sergio. Był bardzo miły, a w jego towarzystwie czułam się najlepiej.  – Kat podała mi mocno zaparzoną herbatę , z racje tego że nie lubiłam kawy i usiadła naprzeciwko mnie.

- Rozumiem – uśmiechnęła się – Chociaż ja już wiem co się kroi – dodała, na co ja spojrzałam na nią jak na przybysza z innej planety.

- Oszalałaś! – pokręciłam z niedowierzaniem głową, po czym przypomniałam sobie o jednym istotnym fakcie. – A ty mi lepiej opowiedz, o co chodziło z tym gościem, z którym przetańczyłaś prawie połowę imprezy!

- Skąd o tym wiesz? – spojrzała na mnie podejrzliwie.

- Ma się świetnych informatorów – puściłam jej oczko, popijając herbatę.

Już wiedziała o kogo chodzi!

- Co za plotkarze. – odpowiedziała obrażonym tonem, po czym zapatrzyła się na swoją kanapkę.

- Nie miej im tego za złe, martwią się o nas – uśmiechnęłam się do niej, łapiąc jej dłoń. – A więc?

Opowiedziała mi o niejakim Davidzie Villi, którego miałam  okazję poznać prawie na samym początku imprezy. Sprawiał wrażenie bardzo miłego i sympatycznego człowieka. Powiedziała mi, że właśnie się rozwiódł więc rozumie jej sytuację jak nikt inny.

- Kurczę, przykre – odpowiedziałam – Żona go zostawiła a córki widuje raz na jakiś czas. Dzieci cierpią przy takim układzie…

- Zgadzam się, ale on już nic na to nie może poradzić. Jest piłkarzem, jeździ na mecze i niemiałby czasu na całodobową opiekę nad nimi…

- Podoba ci się? – zapytałam ni stąd ni z owąd.

Ona tylko się zarumieniła, co oznaczało jedno wielkie tak.

- No to bierz się  za niego. Ludzie, którzy mają podobne problemy najbardziej się rozumieją! To jest okazja, której nie można zaprzepaścić!

- Jaka okazja, o co chodzi? – nagle do kuchni wszedł Gerard, trzymając się głowę. Katherina podała mu kawę i tabletki przeciwbólowe.

- Co tak właściwie robiłeś w moim pokoju? – spytałam, kiedy usiadł obok mnie, popijając gorącą ciecz.

- Shak powiedziała, że nie wpuści mnie do domu, jak przyjdę pijany.  Pedro mi i Busquetsowi na to  pozwolił - puścił mi oczko i spojrzał się na mnie. Wyraz jego twarzy mówił ‘ja już wszystko wiem’

No nie wierzę, kolejny który myśli, że mnie i Sergia coś łączy?! Świat świruje.
____
taki ciut dłuższy ^^
Mam nadzieję,że się podoba ^^
I chyba będą dwie notki tygodniowo, ale to jeszcze do ustalenia z Coppernicaną :*